નહીં રે વિસારું હરિ – મીરાંબાઈ

આ પ્રકારનું અન્ય સાહિત્ય:

• નયણાં – વેણીભાઈ પુરોહિત

  ઊનાં રે પાણીનાં અદ્દભુત માછલાં- એમાં આસમાની ભેજ, એમાં આતમાનાં તેજ: સાચાં તોયે કાચાં જાણે કાચનાં બે કાચલાં: ઊનાં રે પાણીનાં અદ્દભુત માછલાં. સાતે રે સમદર એના પેટમાં, છાની વડવાનલની આગ, અને પોતે છીછરાં અતાગ: સપનાં ઓળોટે એમાં છોરૂ થઈને ચાગલાં: ઊનાં રે પાણીનાં અદ્દભુત માછલાં. જલના દીવા ને જલમાં ઝળહળે, કોઈ દિન રંગ ને વિલાસ, કોઈ દિન પ્રભુ ! તારી પ્યાસ, ઝેર ને અમરત એમાં આગલાં ને પાછલાં: ઊનાં રે પાણીનાં અદ્દભુત માછલાં.

• ક્યાં ગયો કવિ ? – કમલેશ પટેલ

  ઓ રમેશ ! તે કેવો લીધો છે વેશ ! કોઈને કહ્યા વિના, તેં સ્વર્ગમાં કર્યો પ્રવેશ ! છે પણ નથી દેખાતો, સાચી છે લોકોની વાતો ? કોઈ કહે છે તું છુપાયો, તારી જ કૃતિઓ મા ! સૌને તું ભાસે છે, આ વિશ્વ આકૃતિમાં. કોણ કહે છે તું રિસાયો છે અમારાથી ? તું છે સાહિત્યનો સાચો સારથી તું હતો, છે અને રહીશ અમારા દિલમાં અનુભવીએ છીએ તને શબ્દે શબ્દમાં.

• હું ક્યાં છું ? – જયન્ત પાઠક

  ગામની પાસેના વગડામાં સીતાફળીની ડાળીડાળીએ આંખ ઉઘાડી ઝૂલે સીતાફળ હજીય – પણ તે અમને બાળટોળીને સાથે લઈને ઝાકળભીના સવારના તડકામાં થઈને વનની વાટે વળનારા એ દાદા ક્યાં છે ? રિસાઈને ઘરમાંથી ભાગી જઈ જહીં સંતાતા તે સૌ ટેકરીઓ તો ગામ પાદરે હજી આ બેઠી – પણ ચિંતાથી અરધી અરધી હાંફતી હાંફતી ટેકરીઓને માથે ચઢતી પડતી ને આખડતી મમતાની મૂરત બા ક્યાં છે ? પૂરમાં ઘેલી થઈ વ્હેતી ને ધોળી ફૂલ જેવી રેતીને રમાડતી તે નદી હજી ગામને ... [વાંચો...]

14 પ્રતિભાવો : નહીં રે વિસારું હરિ – મીરાંબાઈ

1. અતુલ જાની (આગંતુક) says:

   September 14, 2008 at 9:55 pm

   પ્રેમ દિવાની મીરાં બાઈનું તો નામ સંભળતાએ હૈયે પ્રેમની હેલી ચડે અને ભજન વાંચતા રૂવાડા ખડા થાય. ધન્ય છે મીરાબાઈને કે જેમનું નામ આજે પ્રેમના પર્યાય તરીકે વપરાય છે.