ઉમળકો – આર. એસ. દૂધરેજિયા
સવારનો કૂણો તડકો
મને કહે –
બપોરે આવજે
તને ઉમળકો આપીશ
ખરા બપોરનો તડકો
મને કહે –
સાંજે આવજે
તને ઉમળકો આપીશ
ઢળતી સાંજનો તડકો
મને કહે –
રાત્રે આવજે
તને ઉમળકો આપીશ
રાત્રે તો તડકો ક્યાંથી હોય….?
બસ, અંધારું રે અંધારું…..!
અંધારું મને કહે –
તારા વર્ષો જૂના મિત્રને ફોન કર
તને જરૂર ઉમળકો મળશે.
મેં એમ કર્યું –
તેની પત્નીએ ફોન ઉપાડ્યો
મને કહે –
‘એ તો સુતા છે.’
મારી મા મરી ગઈ છે
નહીં તો હું પણ
તેના ખોળામાં માથું મૂકી
ધ્રૂસકે ધ્રૂસકે
રડતો રડતો
સૂઈ જાત……!
Print This Article
· 
Save this article As PDF
« Previous ચાલીના પાડોશીઓ – અંજની મહેતા
સુંદર કાવ્ય.
ક્યારેક સમયની વ્યસ્તતા આપણને ખરા આનંદથી, પોતાનાઓથી અનેકગણી દૂર કરી નાખે છે.
જોરદાર મજા આવિ ગઈ હો.
મજા આવિ હો……….
રાજકોટના સન્મિત્ર દુધરેજીયાજીની સરસ રચના.. આભિનઁદન.
good poem. .
ઉમળકો કાવ્યનુ નામ ખુબ જ યોગ્ય.
ખુબ સરસ્ .